Van Rome, via Bolsena, naar Waarder

De wekker stond op 9 uur, maar net daarvoor waren we wakker. Nog even uitslapen, als het goed is branden we de overige dagen ons tentje weer uit. Na een lekker ontbijtje met o.a. een eitje hebben we de public bus weer genomen, deze x naar het Vaticaan. Waar we een afspraak hadden met de Paus. Helaas hebben we elkaar mis gelopen, door de drukte. Er was ook geen Wi-Fi, dus ik kon hem ook niet Whats app-en. Overigens ben ik niet jaloers op die man. De hele dag in zo'n sexloos pak rondlopen en altijd mensen in je tuin. Hoe dan ook, we zijn niet in de rij gaan staan om binnen te kijken, maar het geheel is heel indrukwekkend. We zijn weer op de bus gehopt, deze dag de blauwe route. Mooie sightseeing tour die halverwege een half uur stopte. Heel vervelend dat dat precies bij een terrasje was, even lekker een cappuccino genomen. Na deze hop tocht zijn we nog naar Piazza Navona gelopen, een soort Mont Martre, met veel kunstenaars en ook veel gezellige eet/drink tentjes. Wij waren al wat vocht kwijt geraakt door de warmte, dus toe aan een biertje. We zaten echt op stand, maar beter duur als niet te koop, 2 biertjes voor 18 eurie, maar we kregen er dan weer wel een mandje chips bij. Na het teruglopen en weer een stukkie met die 'zwarte' bus, waren we wel even klaar met pizza's en pasta's. We zijn bij de Mac geweest, lekker koel. Terug gelopen naar het hotel, auto opgehaald en begonnen aan de terugrit van zo'n 2 uur. Het waren 2 fantastische dagen. Rond half 6 waren we terug op ons honk en konden we weer genieten van koude biertjes, ff afkoelen. Boeltje opruimen, luifeltje weer opzetten. We zijn weer klaar voor een warme dag op de camping morgen.

En dan merk je het verschil weer tussen de camping en een hotel. Even lekker een douche nemen, sta je helemaal uitgekleed in dat hok. Gloeiende, alleen koud water. Lekker verfrissend, ik ga echt niet weer opnieuw beginnen. 's Avonds met elkaar genoten van de heerlijke tempratuur, de geluiden van kikkers en krekels op de achtergrond.

Vrijdag 27 juli rond kwart over 8 opgestaan. Werd wat warm in de tent. Het luifeltje kon de zon wel even tegen houden, maar de warmte niet meer. De kop was lek, het water liep er zo uit. Wat was het heerlijk relaxt om verder voor ons tentje wakker te worden in de schaduw, met uitzicht over het meer en de natuurlijke geluiden in het gehoor. Na de koffie met Rik, Carolien en Bas gaan varen naar het strandje aan de andere kant van het meer en daar is het gebeurd, ik heb gezwommen. Niet vervelend bij een tempratuur van 38 graden. Op de terug weg ben ik in de band gaan zitten achter de boot. Helemaal leuk, zoevend over het water en lekker gillen als ik haaks over de golven ging, gevoel van vrijheid. Terug bij de tent was het wel weer tijd om rustig aan te doen, even de schaduw opgezocht op een luchtbedje en daarna de vrijdagmiddag borrel!!

's Avonds met zn allen bbq-en bij de villa. Super weer, tot laat in de avond nog 25 graden. Terug bij de tent nog even rustig over het meer uitgekeken in een stoeltje. En ja, ik ben eindelijk gewend aan slapen in de tent. Gewoon 0x 's nachts mn bed uit gemoeten voor een WC bezoek. Jammer van het missen van die geweldige sterrenlucht, maar daar kom ik wel weer overheen. Rond over 8 de tent weer uit gevlucht door de warmte, maar buiten in de schaduw een stoel neergezet en daar nog lekker even een uurtje door getukt. Het wordt weer een hete dag, dus wat gaan we vandaag doen? Zo min mogelijk. Na het ontbijt dan ook weer in slaap gevallen, wat een slome dag. Toen ik zelfs al geen fut kon vinden om de koffiekan te pakken ben ik eerst maar even het meer ingedoken. Dat maakte een hoop goed, voor zolang als het duurt. Ruud had een mooie plek gevonden voor de hangmat en dat was mn grote vriend vandaag. Heb daar wat uurtjes in doorgebracht. Tussendoor even lunch, apre lunch en zaterdagmiddag borrel. 's Avonds lekker weer strijk kralen macaroni van Piet. Letterlijk een DVRAVD!! En dan is het zaterdagavond, we waren wel toe aan een feestje. Vanavond was er een Heineken feest in de pizzeria, we hadden ons er al de hele week op verheug ;-). Wat een feest. Optreden van 3 ouwe kerels, 1 op saxofoon, 1 op keyboard en 1 stond te spugen in een mondharmonica (Kaatje, op haar mondharmonicaatje, kun je een liedje van maken). We hebben maar een paar biertjes genuttigd. Was wat vreemd dat dat Biera Amaretti was op een Heineken feest, maar kleinigheidje hou je en toen was het 23.15 uur en bleken we gewoon op een verjaardagsfeestje terecht gekomen te zijn, van Tamara, de serveerster. We kregen taart. Nou, heel het feest gelijk goed natuurlijk. Maar, toch maar terug naar de tent gegaan. Vuurwerk aan de andere kant van het meer, in Bolsena. Weer een mooie, relaxte dag.

Uiteraard moest ik deze nacht wel 2x de tent uit voor een plaspauze, dat krijg je na zo'n 'bierfeest', maar spontaan was ik aan de warmte in de tent gewend geraakt, rond 9 uur pas opgestaan. We hebben van deze laatste dag uiteraard een relaxdag gemaakt (zover dat mogelijk was). Heerlijk weer, zon en een briesje. De hangmat was weer mn vriend. De buren in de huur caravan naast ons waren weg en er komt deze week geen nieuwe in, daar hebben we 'gebruik' van kunnen maken. Gert (van Activa Bolsena) liep rond en we mogen aankomende nacht wel in die voortent slapen. Alles heeft voor en nadelen, dan moeten we vandaag dus al opruimen, maar kunnen we natuurlijk ook morgen iets langer blijven liggen. Maar dat is een 'probleem' voor later. Na de middag eerst weer een poging gedaan om te waterskiën. Nou, ik zeg, blijven oefenen. Ik kwam overeind, heb heel veel standjes gedaan, tot bijna de spagaat aan toe, maar relaxt een stukkie rechtop staan is nog te hoog gegrepen voor me. Wel heel veel lol gehad, zeker na afloop, toen Rik ff het gas open zette en we echt ge-speed-boot hebben. Nadat ik hiervan even met een boek, in de hangmat, bijgekomen was, was het helaas toch tijd om te beginnen met inpakken. Zo, dan komt het luie zweet er weer echt ff uit. Ff nog bieren met elkaar en een laatste camping douche genomen en zondagavond uit eten avond, bij de pizzeria, afscheid van kamp Holland.

's Avonds zijn we dus een vreemde tent ingedoken en natuurlijk zat daar zo'n grote harige spin ons aan te kijken van, wat motte jullie hier? Het kon echt niet anders, we hebben hem vermoord en voor oud vuil in een hoek gedumpt. Maar dan nog blijft het een andere 'slaapkamer' dan gewend. Kun je nog je eigen bed mee sjouwen. Redelijk geslapen, maar de wetenschap op spinnen en dat deze hier zo binnen kunnen wandelen, onder het tent zijl door, gaf toch een alert gevoel van, weet je wat ik zie als ik in een voortent lig? Allemaal beestjes, zoveel beestjes om me heen (kun je een liedje van maken). Half 7 wakker, dan ook maar direct in de startblokken ook. Fantastisch uitzicht om mee wakker te worden, dat dan weer wel. De zon laag op het meer, strak blauwe lucht. Op naar Nederland, jho!!

Na afscheid genomen te hebben van Rik en Carolien en Piet (rest hadden we gisterenavond al dag gezegd) zijn we, om half 8, hartelijk uitgezwaaid (zo 2 drankorgels minder, scheelt weer plek in de koelkast). Goeie reis gehad, weinig gekkigheid. Paar x (plas, tank en nuttig wat) stops gehad. Uiteraard in Duitsland schnitzel (paradijs) stop (ik zeg, blijf bij de sfeer van het land) en precies om 0.00 uur reden we in Waarder onze straat in, 1550 km in de benen. Mooi geweest!!

Conclusie van deze vakantie; Heerlijk om relaxt met vrienden en andere (lieve) mensen te zijn, waarbij je toch helemaal jezelf kan zijn en doen hoe/wat je (het) wilt!!

Rome e.o.

's Middags nog even gezellig met elkaar zitten borrelen, achter de camper (uit de wind) en toen maar besloten bij een (andere) pizzaria te gaan eten ipv te halen. Scheelt weer afwas en zelf iets moeten doen. Ik had een heerlijke, iets pittigere spaghetti. Dat iets pittiger, daarvan stond wel mn 'bek' in brand, maar bier en labello deed goed. En daarna een 'bakkie' gedaan bij Joke, Dirk en Glenn, in de villa. 5 personen met de auto en 2 op de fiets. Bij de villa was weinig tot geen wind, dus beter toeven.

Dinsdag 24 juli, ik hoorde nog wind, dus lekker in mn tent blijven liggen tot uurtje of 10. En wat gebeurde er, na het ontbijt ging het tikkeren, aaaah, de hele ochtend regen. En echt een donkere lucht. Na de middag brak de zo door. Wat is er nou heerlijker dan legaal in slaap te vallen in het zonnetje. Dan is niemand die er wat van zegt. Ik zeg, heeeerlijk die zon!!

's Avonds heeft Piet macaroni a la Piet gemaakt in de scottle braai en Ruud zomerse Tiramisu van o.a. sinaasappel en citroen. Heerlijk gegeten. De wind was weg, het was weer een gezellige, relaxte avond. Zo is het zoals de natuur het hier bedoeld heeft. Het meer dat weer rustig kabbelt (moest direct tot 2x toe een plaswandeling houden deze nacht) en om half 8 je tentje uit door de warmte. Op naar Rome!!

Het was zo'n 150 km rijden naar Rome en ik vind de chaos op de weg altijd al schitterend om te zien. Auto's die van links naar rechts vliegen en andersom en de motors / scooters die daar dan ook nog tussen door schieten, geweldig. Rond half 11 waren we bij ons hotelletje, gemakkelijk gevonden en direct de auto kwijt. We hebben eerst de bus genomen naar het Colosseum. Iets eerder uitgestapt en wat ik toen allemaal zag, behalve heul veul mensen, heul veul stapels ouwe stenen. Ze woonden er vroeger maar luchtigjes bij hoor, als ik het zo eens van een afstandje bekeek. Eerst maar een bakkie cappuccino op een terras, waarna we het Colosseum even bewonderd hebben. OK, en nu? Laten we maar lekker gaan hoppen, met de hop on hop off bus, langs hetgeen interessant is. Uitgestapt bij de Spaanse trappen, daar MOET je echt op gezeten hebben en doorgelopen naar Trevi fontein, daar MOET je echt een muntje in gegooid hebben voor geluk. Volgzaam als wij zijn, hebben we dat ff gedaan. Na al die inspanning was het wel tijd voor een lunch op een terras. Zo leuk, gewoon in een leuk straatje neerploffen en lekker genieten van eten/drinken en rond kijken.

Daarna weer on the bus gehopt en het rondje door gereden tot het Vaticaan. Niet om bij de Paus op de koffie te gaan, want hij had al wat 'koffiegasten' vandaag, maar omdat hotel Clodio daar een soort in de buurt was. Hier weer op de public bus gestapt, zwart gereden. Geen idee hoe we hier moeten betalen. Kaartje van vanmorgen was een uur geldig. We doen gewoon net of we gek zijn, we hebben echt geen uur in die bus gezeten toen. Maar, zonder problemen op het startpunt uitgestapt. Onze kamer was inmiddels gestoft en gezeemd, tijd om alle zweetjes af te spoelen, want koud was het niet vandaag. En toen 'moesten' we weer eten.... Pffff, ook lekker eten kan een x teveel worden. Morgen met mn bossie griezelzanten en mn burka aan bij Popie Jopie op bezoek. Ik zeg, ik heb nog nooit in de rij gestaan om bij iemand op de koffie te gaan, denk dat we dat wel zo gaan houden!!

We houden nog ff vol, genieten is een werkwoord waar je niet oververmoeid door raakt!

Meer van Bolsena

Vrijdag 20 juli liep de wekker om 5 uur af, ideetje van mij en best goed gelopen. Helaas niet de zon op zien komen, zat een wolk in de weg. Om 5.45 uur reden we weg voor een, ruim 1550 km durende rit naar Gradoli, aan het meer van Bolsena.

De eerste ritsensatie was toen Ruud een spin ontdekte, net boven zijn hoofd, mijn held dacht dat hij hem naar buiten 'gestuurd' had, maar blijkbaar had spiderman daar geen zin in. Waarschijnlijk heeft hij een jaartje illegaal bij ons op zonder gewoond en onze tent bewoont ofzo. Later zat hij opeens weer op ons flesje water, een grijze spin (tja, stoffig op zolder), en echt geen lullige, met van die dikke harige poten. Ik gaf een gil van schrik, maar heb hem toen toch vakkundig, met ruim 100 km per uur, anti kraak, het raam uit gewerkt. Rit verliep verder redelijk soepel, tot net voor de Gotthard, daar hebben we de pass maar genomen en kwamen in een dikke wolk en 9 graden terecht. Dat geeft de burger moed. We hebben er gewoon een feestje van gemaakt, met stukjes kookworst erbij. Jammer dat ik geen vlaggetjes meegenomen had.

Rond half 8 zijn we een hotelletje gaan zoeken en kwamen terecht in Fiorenzuola, in een knus hotelletje met eigen restaurant. De inrichting daarvan was wat bizar. Alle stoelen die ze ergens op de kop hadden kunnen tikken hebben ze gebruikt, en stonden zelfs kappers stoelen.

Na een biertje op het terras (die hakte er best in), we hebben de 30 graden inmiddels bereikt, zijn we gaan eten. Geen idee wat er op de kaart stond, alles in het Italiaans, maar allemaal streekgerechten. Met wat gebrekkige uitleg, die niet helemaal lukte, zat ik uiteindelijk met een bord koude rosbief met gebakken aardappelen, voor me. Dat wil je op je brood al niet, laat staan als hoofdgerecht. Kun je ongeveer ook wel nagaan hoe ik er naar keek, toen het neergezet werd. Maar, we passen ons uiteraard aan aan de situatie. Ruud had gebraden varkenswang met gebakken aardappelen in combi met koude rosbief, een heerlijke mixed grill.

Zaterdag 21 juli liep de wekker om kwart voor 8 af. Na een simpel ontbijt (croissant en thee), in het cafeetje van het hotel, zijn we weer vertrokken. De laatste 400 km te gaan. Alles goed verlopen en rond half 2 waren we op de camping. Geweldig om aan te komen rijden uit de bergen en dan het meer te zien, blauw water, blauwe lucht en alles er omheen en erop. Kamp Holland was direct compleet. Alie, Piet, Joke, Dirk en Glen waren net voor ons aangekomen en Carolien, Rik en Bas gisteren al. Eerst maar de vakantie indrinken met een koud biertje (of wat) en toen moesten we toch echt aan de arbeid, ons 'huis' opzetten, maar ff door bikkelen en we hebben weer een super plek direct aan het meer van Bolsena.

's Avonds met zn allen ge-bbq-t, gezellig, relaxt, praatje, uitzicht over het meer, lichtjes aan de overkant. Het geheel was af! En dan de eerste nacht in de tent, wat een toestand. Aan mijn vakkundig opgepompte luchtbed lag het niet hoor. Heerlijk bedje, maar het begon te waaien en dan lijkt een meer wel een zee, ok... ik hoor regen, even eruit, oh toch niet, mega sterrenhemel. Ik dat al uren geslapen te hebben, het was 4 uur. Maar, geen regen, dus dan maar weer slapen. 's Morgens, shit heet, vorig jaar stond hier nog een grote boom, wie heeft die boom gejat? Dan vanmiddag maar een tukkie doen, tenslotte komen we voor de zon! We hebben er een rustige dag van gemaakt. Ff boodschappen doen, koffie drinken, zitten, lezen en opeens ging het stormen, echt hard. Maar de tent bleef staan en het was zeker niet koud, dus 2 positieve punten. Tijd voor een borrel, dan overleef je dit ook wel weer. En toen ging er iets ernstig mis op het meer, een surfer kwam echt in de problemen en Rik moest hem met de boot gaan redden. Er is echt heul veul wind weggewaaid vandaag, maar dit was best heftig. Ik heb niet alles meegemaakt, dacht, als vele hier staan te kijken, is het vast rustig bij de douches. Toen ik terug kwam kwam net de ambulance aanrijden, die surfer had het zonder hulp echt niet gered, onderkoeld! En het bleef maar waaien, maar de tent is de hele dag blijven staan, dus vannacht kan ik met een gerust hart gaan slapen, hoop ik. 's Avonds pizza gegeten en een drankje gedaan. Einde aan een wel warme, maar letterlijk verwaaide dag.

Maandag 23 juli, de hele nacht weer een kolere herrie geweest van de wind en 's morgens ook niet zonnig, voordeel uitgeslapen tot half 10. In de tent is het tenminste rustig, zodra je buiten komt is er wind, heul veul wind om je oren. Vandaag zijn we naar Orvieto geweest, een typisch Italiaans stadje met van die leuke straatjes met balkonnetjes en hang garaniums, zo leuk (van een ander). Op een terrasje cappuccino gedronken, daarna ff lopen en toen nog een x in die volgorde, mooie kerk en uitzichten tegen gekomen. Ff ijsje eten. Lekker genieten, ondanks het mindere weer. Terug op de camping, toe aan een biertje met een woest meer op de voorgrond hebben we een plekje uit de wind gevonden!

Camperen bij het meer van Bolsena (Italie), incl. bezoek aan Rome

Hallo en welkom (terug) op mijn reislog!

Aankomende vakantie gaan we weer camperen bij het meer van Bolsena,

http://www.activabolsena.nl/index.php/camping/camping-tre-gradini.html

een soort van back to basic in ons koepeltentje...

Tussendoor zullen we ook 2 dagen (1 overnachting) een bezoek brengen aan Rome...

http://www.hotelclodio.it/

Aftellen kan beginnen..... (nog 4 brooddoosjes)

Vanaf week 30 kun je hier weer nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je waar we ons bevinden of en waar we zijn geweest!

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Anita

Brazilie (part II)

Dinsdag 14 februari, Valentijnsdag en we hebben een kaart gekregen in onze kamer van de kapitein, alleen heeft heel het schip die ontvangen, met 2 kleine cakejes. Leuk gedaan. Vandaag liggen we voor anker in Armacao des Buzios en we hebben weer een mooie blauwe lucht, een warm dagje. Met de tender naar land. We zijn terecht gekomen in een chique badplaats. Ik kom hier goed tot mn recht met mn diva hoedje. Schitterend plaatje met blauwe lucht, wit strand, groene zee, bootjes die dobberen, de zon di zn werk doet en alle mooie straatjes met de chique winkeltjes. Maar het viel nog niet mee om eerst een cappuccinootje te scoren. Eind langs de boulevard 'geflanneerd' en toen zagen we een tentje, waar we genoegen moesten nemen met een soort vingerhoedje koffie. Daarna doorgelopen naar een strand en ja hoor, het is hier toeristischer, daar zijn ze te huur een parasol en 2 stoeltjes, van die stoeltjes waarmee je in de klit kunt raken als je ze in / uit moet klappen, met zo'n hanglaken erin. Niet het comfortabelst, maar de zon was zo scherp, het moest dan toch maar. Lekker dagje onder, soms naast de parasol doorgebracht en af e ntoe in het water, wat veel kouder was dan gisteren. Het was een heerlijke dag (kun je een liedje van maken). 's Avonds was er weer een musical aan boord over de sprookjes van Grimm. Wel leuk, maar blijft lastig dat Duits.

En dan is het woensdag 15 februari en wordt je wakker in de haven van Rio de Janeiro, toch echt niet de eerste de beste stad. Toch eerst maar even ontbijten en wat schetst onze verbazing, we zijn bevrijd. 'Alle' Duitsers zijn van boord verdwenen. Het was echt belachelijk rustig, niemand op het buitenterras. Alle georganiseerde tours waren blijkbaar al vertrokken, heerlijk.

Na een rustig ontbijt rond 10 uur met een ander Nederlands stel een taxi gepakt, die ons de hele dag rond wilde rijden. Allereerst naar Corcovada. Hoog boven de stad kijkt het 38 meter hoge en 29 meter brede Christusbeeld uit over de stad. Vanaf ieder punt in de stad kun je hem zien. Vaak op TV of plaatjes gezien en nu stonden we er voor. Machtig groot. Met uitzicht over Rio met zn 6 miljoen inwoners, regenwoud en een meer in het midden van de stad, overal stranden en gebouwen. Machtig mooi om te zien, heel onwerkelijk. Via het regenwoud naar een plek waar je kan hanggliden, met een driehoekig zijl van een berg hoog boven Rio afrennen en zwevend door de lucht Rio bekijken. Stond nog op mn lijstje to do. Wanneer doe je zoiets? Boven een fantastische stad / uitzicht, met schitterend mooi weer (30 graden) en de man van het andere stel die ook wel wilde, we doen het. Op de berg kleding aan, oefenen met rennen (met je duo maat), recht vooruit blijven kijken en niet springen of naar je voeten kijken (dat lukt me wel, kijk zo vaak niet waar ik loop). Makkie, gaan we doen... en dan ben je aan de beurt. OK, vooruit kijken en gewoon rennen tot ik zweef. Dit ga ik doen!! En ja, ik ben met een lekkere, gespierde, donkere, stoere vent het diepe in gerent. Zn nickname is Zero, van Zero crashes en dat wilde hij graag zo houden zei hij. Ik kon alleen zeggen, doe je best en succes ermee. We vlogen als een vogel, aan een zeiltje, wie verzint het. Wat een uitzicht, over bos, land, zee en het Christusbeeld dat toekijkt en uiteindelijk landen beneden op het strand. Gelukkig hebben we de foto's nog. Het lijkt soms net nep, maar ik weet, het was echt! Na een colaatje, om mn droge bek weg te spoelen, doorgereden langs de kust, uiteindelijk naar de Copacabana. HET strand van Rio en door naar de suikerberg. Met 2 kabelbanen omhoog voor weer een uitzichtpunt over Rio, nu het Christus beeld in de verte. Waar je ook keek, het was schitterend! Rond 18.00 uur terug op de boot, eerst een koud biertje om bij te komen van deze enerverende dag!

Donderdag 16 februari onze laatste echte vakantiedag en nog tot half 3 in Rio de Janeiro. Heerlijk rustig weer ontbijtje genoten buiten, zo'n goed begin van de dag en toen vanaf de terminal Rio in gelopen. Zal vast iets interessants in de buurt zijn en ja hoor, na even lopen kwamen we op de 'Carnavals' Cuyp, een leuke markt waar veel rommeltjes voor het aankomende carnaval te krijgen waren. Ook maar wat onzin ingekocht, je weet nooit waar je het nog eens voor nodig hebt.

Aan boord nog even geluncht, nu staat het nog kant en klaar voor ons. Daarna bedje gezocht in de zon en daar blijven zitten tot het echt tijd was om afscheid te nemen van het pool deck als zonnedeck.

Dit was een fantastisch vakantie met vele facetten in zich, rust, reinheid, regelmaat (regelmatig een borrel is ook regelmaat), (ont)spanning, ontdekken, beleving en stopen bij het hoogtepunt Rio de Janeiro, fantastische stad.

's Avonds nog een afscheidsshow in het theater, een Cuba Libre in de bar en toen helaas, inpakken. Zijn we vrij gemakkelijk in, dus niet heel veel tijd aan besteed. Alleen die koffers moesten al op de gang worden gezet, werden 's nachts al afgevoerd. Dus wel even nadenken wat we morgenochtend nog aan willen / nodig hebben.

Vrijdag 17 februari liep de wekker af om kwart voor 8, toch nog even genieten in de zon van Santos, van het ontbijt en voor 9 uur de kamer verlaten. We hadden transfer naar de luchthaven geregeld aan boord, dus half 10 begon de 'aftocht'... koffer zoeken. Even schrikken, eentje stond niet waar die hoorde te staan, maar gelukkig kwam toch boven water en rond 10 uur reed de bus weg, voor een 2 uur durende rit naar Sao Paulo airport waar we ons een dagje moeten vermaken. We zouden om 21.00 uur in de avond vliegen. En dat vermaken lukte goed, om 18.00 uur konden we inchecken en toen we daar eenmaal door waren.... Op zn Hollands gezegd, kut.... Het vliegtuig was er niet. Moest ivm noodweer uitwijken en kwam pas rond 23.00 uur binnen, dus wij vertrokken pas rond 0.00 uur 's nachts.... En die wachturen duurde toch lang, zaten niet in mn systeem.

De hele vlucht geslapen en na ongeveer 11 uur vliegen landen we dan toch, 3 uur te laat, op schiphol, rond half 3 in de middag. Waar Ed en Anouk ons stonden op te wachten om ons naar Waarder te brengen en dat was weer een mooie thuiskomer!!

Brazilie

Donderdag 9 februari was de 2^e zeedag. Gelukkig minder wind en ik durf het bijna niet te zeggen, maar af en toe een wolkje voor de zon was niet erg. Egaal rood is ook een kleur!!

Vrijdag 10 februari, God straft onmiddellijk, vandaag kwam de regen met bakken uit de lucht en een opklaring zag er in de verte nog niet aan te komen. Maar de tempratuur blijft rond de 25 graden, dus we zien wel. Eerst rustig de dag begonnen met een ontbijtje, wat rondlopen, kijken en dan.... OK, laten we dan maar eens gaan kijken in Itajai, waar we vanmorgen rond 8 uur aangemeerd zijn, direct aan de stad. Eerst mainstreet doorgelopen, maar dat leek of je gewoon in een Nederlandse stad liep, niet bijzonder. Inmiddels was het droog, taxi genomen naar parque de atalaja, waar mooi uitzicht moest zijn en dieren in het tropische regenwoud. De taxi ging al lekker, wist de weg niet. Waar hebben we nou weer voor gekozen? Ff bellen, uiteindelijk aangekomen. Werkelijk niemand, behalve de portier, in het park. Taxi wilde ons helemaal naar boven brengen, maar dat mocht niet, slipgevaar. Ok, dan gaan we lopen. Gaan jullie lopen? Ja, we gaan lopen, geen probleem. Op een briefje werd gezet 1.100 metres. En daar gingen we dan. Shit, best teil hier. Niet laten kennen, doorlopen, over het natte pad. En toen werden we vergezeld door hagedissen, gezellig, dat geeft moed. En wat schetst onze verbazing, in Costa Rica niet gespot en hier zomaar in de boom, een toekan. Super leuk. Verder gelopen tot het uitzichtpunt, wat ook super was, over de stad en onze boot, die daar gelukkig nog lag, andere kant het woud en ja dat was toch regenwoud, inderdaad. En het begon weer, met bakken uit de lucht. Op een gegeven moment toch maar terug gaan lopen, best lastig, steil naar beneden op glad wegdek, maar gelukt en die taxichauffeur had zn belofte gehouden, hij stond er nog. Of eigenlijk lag hij te pitten en het park was inmiddels gesloten. Klopje op het raam, hij schrok wakker en wij zeiknat zn wagen in. Kreeg ik een klein doekje om me te drogen. Nou, ik wil niet weten wat dat doekje voor ons al beleefd had, maar het meurde. Laat mij dan maar ff nat zijn.

Terug aan boord uitgebreid lunchen, na omgekleed te hebben en, aangezien het bleef regenen, 's middags WIFI plek gezocht en later met een cocktail in de bar. Een verregende dag, maar toch ook wel zn leuke momenten.

's Avonds was er een Schlager Poolparty, maar door de showers, niet bij de pool, maar in het theater/Aidabar.

Zaterdag 11 februari werden we rond 8 uur gewekt door het aanmeren in Paranaqua. 's Nachts al een paar x heen en weer geschud, dat ik dacht dat het weer slecht weer was, maar dat viel gelukkig mee. Beetje bewolkt, geen regen. Met een bus werden we naar het dorp gebracht en daar hebben we een georganiseerde, maar toch ongeorganiseerde bende, boot trip langs de kust geboekt, incl. Engelstalige begeleiding, alleen heeft ze dr bek niet open gedaan onderweg. Verder zal de trip 2 uur duren, we vertrokken om 11 uur en kwamen om 3 uur terug. Waar zijn die andere 2 uur gebleven? Maar het was al met al best leuk, langs mangrove bossen en een oud vissersdorpje, waar we tijd kregen om rond te lopen. OK, hoe lang? Daar begon de discussie. Wij hebben maar ff een koud biertje genomen, als jullie eruit zijn horen we het wel. Het werd Ein Stunde (waar is dat Engels gebleven?). Heel de menigte achter een 'museumstuk' aan om het dorp te bekijken. Wij dachten, alle Duitsers linksaf, gaan de Nederlanders (2 om precies te zijn) rechts. Leuk, oud vissersdorpje, geen toerisme, allemaal kleurige huisjes en mensen leven in rust. Ze hebben (nog) geen idee wat er gebeurd als er meer toerisme langskomt, geniet nog van je rustige leventje. 2 meisjes namen ons mee naar het uiterste puntje van het dorp voor een mooi uitzicht. Voor het uur om was maar terug gegaan, deze georganiseerde 'bende' laat ons zo achter hier. Tijdens de terugtocht kwamen dolfijnen ons vergezellen en de zon was inmiddels ook doorgebroken. Terug in Paranaqua was ook erg leuk. Vanavond Braziliaans Carnaval om 19.00 uur, helaas gaat AIDA om 18.00 uur weg, maar er klonk gezellige voorbereiding een op het plein werd al vlees gebakken. Tijd voor de lunch, dus een shaslick beef van de grill in de schaduw gegeten. Beetje indrukken opgedaan van dit, ook kleurrijke dorpje. Ze hebben hier ook een watertaxi, maar dan in de vorm van een roeiboot en de klanten zitten onder een parasol, geweldig. Rondje gelopen en rond 4 uur terug naar de boot. Snel omkleden en aan deck in slaap gevallen in de zon. Was ook zo'n drukke dag ;-). Om half 6 was er een Officiers shaken op de pool deck. Laten we daar nou toch toevallig zijn, verschillende cocktails uitgeprobeerd, gemaakt door 'de strepen'. En om 18.00 uur kwam Ennia weer uit de speakers en werden we van de kant getrokken voor 350 km varen naar Ilhabela.

Rond 10 uur de volgende morgen voor anker in Ilhabela, een eiland, dus wekkertje na 9 uur gezet om even buiten op het deck te genieten van een zondagochtend ontbijt (thuis lukt dat niet vaak), met verse broodjes, eitje, jus, pancake, maar eigenlijk is het hier elke dag zondagmorgen. Ik ben trouwens vorige x nog vergeten te melden dat er ook van 23.00-0.00 uur nog een midnight snack te krijgen is en er zijn ook echt nog mensen die dat nemen. De zon deed zn best, maar zal later op de dag de strijd verliezen. Met de tender naar de wal en daar bedacht dat we eerst met de taxi naar de Toca Falls zouden gaan. Direct stuk Ilhabela gespot, groen eiland, zegt genoeg, hier regent het vaak, maar 29 graden was goed te doen. Bij de Falls moesten we ons helemaal insmeren met muggenmelk ivm de vele steekvriendjes daar, ik leek wel een glimworm. De Toca Falls stelde niet heel veel voor, verre van de victoria Falls ofzo, nog niet eens een zijweg daarvan. Maar ach, we waren er toch dus laten we dan de Toca glijbaan maar doen, je met het water naar beneden laten glijden, best geinig en uiteraard een picture onder een deel falletje. Weer een stukje van de wereld ontdekt. Terug in de stad regende het, dan gaan we maar lunchen. En we passen ons aan aan het land dus Brahma en Skol bij de lunch. In de middag nog even op het strandje gelegen, tot ik me rot schrok omdat mn voeten in het water kwamen, het werd vloed en ja, ik lag horizontaal bij te komen. Voordat we de tender terug namen, toch nog maar een nationaal drankje genuttigd in de kroeg op de hoek, Caipirinha. Wat er allemaal inzat, geen idee, maar toen mn glas leeg was, was die nog vol met limoen. Zeg maar, een drankje waarvan je bek op een hupsje trekt.

Verder gaat het goed hier, ik begin hier en daar 'te schimmelen', naweeën van de zon. Vellen op oren en neus. Ik zeg maar zo, ooit komt alles goed.

's Avonds zaten we aan tafel met een stel uit Chili, leuk gesprek gehad o.a. over hoeveel vakantie ieder per jaar heeft. Shit, zij hebben 2 weken per jaar en krijgen er bij zoveel dienstjaren een dag bij. Hij had nu 3 weken per jaar en zit dus ook al 2 weken op deze boot. Wat ben ik dan blij dat we in Nederland geboren zijn.....

Maandag 13 februari was weer een heerlijke dag, de zon scheen en toen ik naar buiten liep voor het ontbijt werden mijn zweetkliertjes al uit hun slaap gehaald. We liggen voor anker bij Angra dos Reis en met de tender zijn we weer aan land gegaan. Wat mij steeds weer opvalt, is dat ik op land eerst op gang moet komen, het lijkt of de grond beweegt, maar dat komt natuurlijk door mn zeebenen. Even in het stadje rondgelopen, maar dat hadden we al snel gezien. We hebben er een stranddag van gemaakt. Met de lokale bus naar een strand verderop. Heet en overvol in die bus, zweetjes braken uit wat maakte dat ik direct de zee ingesprongen ben. Het water is heerlijk, rond de 26 graden, maar toch verfrissend. Het is hier nog zo heerlijk normaal. Geen gezeik met bedjes waar je veel te veel geld voor moet betalen, gewoon helemaal geen bedjes. Toen we uiteindelijk toch liever even gingen zitten, gewoon bij een restaurantje een stoel, tafel en parasol gescoord en dat was geen probleem. Uiteraard daar wel onze hapjes en drankjes genuttigd, maar dat is toch relaxt.

Heerlijke zomerse relaxte dag gehad in een baai met wat zeilbootjes en verder gewoon niets. Er zwommen wel ook grote schilpadden rond, wat maakte dat ik toch wat voorzichtiger het water in ging, toen ik dat eenmaal wist. Rond 4 uur de bus weer terug genomen en direct de tender naar AIDA. Daar eerst het zoute water afgespoeld en toen net of er niets veranderd was op een bedje op het pool deck gaan zitten waar om half 6 weer cocktail time was ofwel, binnen 3 kwartier 3 cocktails naar binnen werken, gaat ons goed af!

Inmiddels zijn we weer onderweg naarde opeen na laatste bestemming.....

Uruguay

Na een lekkere lunch buiten op het terras, onze lig in de zon en doe niet teveel, spullen gehaald, en gelukkig kwam de zon toen ook snel door. Jammer, maar noodzakelijk, dat heel het schip om 16.00 uur opgeroepen werd voor veiligheidsinstructies. Sta je dan met, weet ik hoeveel honderd man, in zwemvest. Mijn fantasie zei; Stel dat het airvests zijn, dat zal een leuk effect zijn, als die afgaan. Worden we 1 grote dikke Duitser (we varen op een Duits schip) met heeeel veeeel hoofden, maar nee, dat was gen zonnesteek. Er werd gecontroleerd of iedereen er was en toen kon je weer je ding gaan doen. Bedje gezocht langs de railing in de zon (nadat we dat zwemvest uitgetrokken hadden uiteraard), maar dat was niet zo handig. Vele wilde de afvaart zien en terwijl ik lekker op mn bedje zat, stonden er allemaal Duitsers om me heen die vast dachten, kan dat k..bedje niet ff weg. Nou, ik had er ff schijt aan. Geloof dat we iets voor zessen begonnen te bewegen. Hele toestand met helikopter erbij. Er gingen 3 boten tegelijk weg.

Heel apart dat je later staat te douchen en dan denkt, we varen, maar je merkt echt (nog) niets. Na weer heerlijk gegeten te hebben, zijn we naar de welkomstshow op het pool deck gegaan. Hier was een laser show met zang en dans en werden alle crewleden voorgesteld. Er lopen nogal wat mensen rond om het ieder naar de zin te maken hoor. Later nog even live music in de Aidabar.

Deze nacht is de klok op zomertijd gegaan of eigenlijk, we zitten in een andere tijdszonde (nu 3 uur vroeger dan in Nederland). Als ik maar geen jetlag krijg. Dus de wekker maar gezet om toch tijdig Montivideo te verkennen. Dat was dan weer niet nodig, aangezien de kapitein rond kwart over 8 onze hut 'inschalde', tijd om op te staan, eikel J. Toch maar gaan ontbijten op het buiten deck en toen het schip verlaten, lopend Montivideo in. Er was een hele looproute uitgezet de stad door en die is geweldig, veel meer 'onze' stad dan Buenos Aires. Het contrast tussen oud en nieuw, rijk en arm, geluk en ongeluk is hier sterk zichtbaar. Van parkieten in de bomen tot het onafhankelijkheidsplein en hele mooie oude gebouwen. Kinderen die voetballen in het park en een zwerver die slaapt in de schaduw. Een paard en wagen voor een vuilnisbak die leeggehaald wordt om nog wat mee te kunnen en direct daarnaast een straat met rijen 'luxe' auto's. Zoveel verschillen die rakend zijn. De kapitein had gewaarschuwd dat het onveilig was. Ik heb me geen moment ongemakkelijk gevoeld.

Helemaal leuk zo'n cruise, zo ben je daar en zo ben je hier zonder het in de gaten te hebben. Alleen rond half 6 's morgens toen we aanmeerde even wakker van het schudden.

Na wat uurtjes struinen door de stad, wat terrasjes bezocht, terug naar de boot. Hier liggen we wel direct aan de stad. Geluncht, je hebt echt geen tijd om honger te krijgen, en lekker op het pool deck gaan liggen. Dat uurtje tijdsverschil bijslapen. Rond 17.00 uur schalt Ennia, sail away door de speakers en wat bleek, we bewogen, op naar Punta del Este.

's Avonds was er een musical, in het theater aan boord, van Michael Jackson liedjes, er professioneel en goed uitgevoerd. Na afloop nog een Cuba Libre (gaat een gewoonte worden, net als 's middags de dag cocktail aan het zwembad. Maar je hebt goede en slechte gewoontes en deze zijn zeker niet verkeerd), in de Lambadabar, maar de muziek daar was wat slaapverwekkend.

Dinsdag 7 februari kwam de kapitein alweer om 8 uur onze hut binnen met zn wunderschöne goeie morgen blabla verhaaltje. Dit x met veiligheidsinstructies voor de transferbootjes naar de haven. Vanmorgen rond 7 uur zijn we voor anker gegaan en om aan wal te komen zijn de reddingsboten ingezet. Na zo'n 10 minuten varen stonden we op land in Punta del Este, Uruguay. 's Morgens om 10 uur al bloedheet. Aan de ene kant in de haven de vissersbootjes en vissers die hun waar verkopen met in het water zeeleeuwen die het afval maar wat graag tot zich nemen en aan de andere kant een haven vol jachten en echt geen lullige bootjes. Saint Tropez is er niets bij.

Beetje rond gaan lopen langs de boulevard en in de winkelstraat. Ik kan me nu echt een cruiser noemen, heb een hoedje gekocht voor tegen de zon. Lekker geluncht op een terras en op tijd terug naar de bootjes en dus de AIDA. Wat was het heerlijk om bij het pool deck een koude douche te nemen en in het zwembad te springen, bij een tempratuur van 37 graden. Terwijl rond 4 uur Ennia weer uit de speakers galmde. We gaan 3 nachten en 2 dagen varen, 1189 km, naar Itajai Brazilië.

Woensdag 8 februari, je merkt nu wel een beetje dat we op volle zee zitten, we deinen iets heen en weer. Houdt niet in dat we niet goed geslapen hebben. De wekker liep om 9 uur af en het was niet zo dat we daar met smart op zaten te wachten.

De eerste zeedag en die hebben we lekker chillend doorgebracht, vooral op een bedje op deck 11, in de zon en de wind, (pool deck was al vol met vroege vogels) en dat heb ik geweten. Einde van de dag zat ik te rillen van de kou, dat kwam niet door de kou, maar omdat ik veranderd ben in een biet(je). We worden hier zeker wel 'vermaakt', wat eten betreft, aan boord op een zeedag. Ontbijten van 6 tot 10 uur, half 12 brunch en showdansers, van 12 tot 14.00 uur lunchen, van 15 tot 16.00 uur koffie met kuchen (en dat zijn geen lullige kuchen) en van 18 tot half 10 weer diner. Hoewel we niet overal aan mee doen, maar ik ook vooral zo min mogelijk beweeg, voel ik de spekjes zich overal al nestelen. Leve de vakantie.

Donderdag 9 februari weer een zeedag, maar vandaag veel smeren en heeeeel vaak keren!! We zitten overigens al in Braziliaanse wateren. Gisterenavond hadden we een Braziliaanse dansavond... Brasile... lalalalalalalalaaaaaa (we hebben de L, we hebben de A.... lalaaaa lalalalalaaaa.... Kun je een liedje van maken).....

Buenos Aires, Argentinie

3 februari rond 6 uur 's morgens liep de wekker af en om kwart voor 7 kwam er een stewardess van KLM voorrijden om ons naar Schiphol te brengen en ons voor de deur van de verstrekhal af te zetten. Wat een service (bedankt Marleen, jammer dat je op een andere vlucht zat). Na de bagage drop off, weer een nieuwe ervaring, zelf je koffer in een soort ruimteschip droppen, op ons gemakt een paar cappuccinootjes genomen. Tenslotte is die gribus aan boord niet te zuipen, we moeten er een paar uur op teren. Voorspoedige boarding gehad en rond half 11 gingen we de lucht in, voor een vlucht van 11.747 km, zo'n 14 uur zitten, slapen, lezen, dingen doen, naar Buenos Aires.

Zijn we een half uur onderweg, komt er een stewardess naar ons toe met een zak Engelse drop en een enveloppe met een koeienkaart en heel veel lieve groetjes uit Reeuwijk. Reeuwijk bedankt, echt leuk en zo hoeven we geen heimwee te krijgen, met al die koeien bij ons. Denk dat deze dame dacht dat we op huwelijksreis zijn, kregen bij de lunch een glas bubbels, voor het feestelijke effect, zei ze.

Goeie vlucht, voor de wind. Rond 20.00 uur plaatselijke tijd (4 uur vroeger dan in Nederland) geland in Buenos Aires. Uurtje later zaten we in de taxi, toch een soort spannend waar die je heen brengt. Gelukkig, uurtje later, voor de terminal van de haven. OK, en nu? Komt direct een mannetje in het wit naar ons toe en wij noemen Aida Cara en we zitten goed, pffff. Inchecken, klein stukje met de bus, over het haventerrein, heel anders dan met de love boat, we liggen gewoon op een vrachthaven, daar ligt ze... Niet overdreven groot, 11 decks, ons 'hutje' in op deck 7. Eerst tijd voor een biertje in de poolbar, waar de dansvloer (op het basketbal/volleybalveld) al vol staat. Maar na 1 heb ik instortverschijnselen. Tijd voor een douche en een nachtje rusten.

Goed geslapen, voordeel van een binnenhut, je hebt geen raam, heerlijk donker. Nadeel van een binnenhut, je hebt geen raam, geen idee wat het weer doet, maar we gaan maar van 30 graden uit, ik heb ook eigenlijk toch geen kleding bij me voor andere weer typen. Heerlijk ontbijtbuffet en nee, niet direct mezelf volgepropt, heb het idee dat dit niet het laatste eten is wat ik ga nuttigen. En toen, wat gaan we doen? Nou, zo zit je in -10 in Nederland, 14 uurtjes vliegen (wat is 14 uur op een mensenleven van bijna 40 jaar) en je loopt in +30 in Buenos Aires. Eerst lopend een stuk de stad in, tot het koffietijd was. Neergeploft op een terras. Kregen we toch een schapje toffeeijs naast de cappuccino. Lekkerrrrr!! Ik hou nu al van dit land. Taxi genomen naar een ander centrum, geshopt, wat stapels stenen (gebouwen die er toe doen) van buiten bekeken (is aan ons niet zo besteed) en met de taxi terug naar de boot, voor een late lunch. Weer te veel om op te noemen om uit te kiezen. En ja, toen mocht het, heerlijk plat op deck 10 bij de pool, met gezellige discomuziek. Zelfs in je rust roes blijven je tenen bewegen op muziek, dus ook nog een soort gesport en vergeet mn dompel in het zwembad niet. Best een soort heet hier. Einde van de middag tijd voor (een) seks on the beach, nou dan was het toch een aardige eerste dag.

De avond geheel in Argentijnse invloeden. We zin naar een tangoavond in het theater geweest, daarvoor hapje eten. En wat kies je dan, uiteraard een Argentijnse steak. Hele mooie avond en gloeiende wat gaan die benen snel met die tango, geweldig. Nou heb ik ook afgedanst in Zuid Amerikaanse dansen, incl. de tango, maar dat was echt slow motion / lomp voor beginners, bij dit vergeleken.

Zondag 5 februari aaaahhh, wolken. Maar met de tempratuur is niets mis, lekker buiten ontbeten tot het wat begon te miezeren. Nee he!! Niks een daggie zonnen aan de pool. Taxi genomen naar La Bombanero, het stadion van the Boca Juniors Buenos Aires. Toen ik het zag dacht ik als eerste aan Chiquita bananen, geel met blauw. Gelijk natuurlijk uit de taxi sight seeing gedaan. Toen we als laatste nog even ons Argentijnse geld op wilde maken bleek meneer de Taxi ons vals geld te hebben gegeven, omgerekend was het 3 euro waard, maar toch. Schorrie morrie!!

Op dit moment probeert de zon door te komen, de middag doen we relaxen en rond 17.00 uur vanmiddag gaan de trossen los voor een tochtje naar Montevideo Uruguay.