Na een lekkere lunch buiten op het terras, onze lig in de zon en doe niet teveel, spullen gehaald, en gelukkig kwam de zon toen ook snel door. Jammer, maar noodzakelijk, dat heel het schip om 16.00 uur opgeroepen werd voor veiligheidsinstructies. Sta je dan met, weet ik hoeveel honderd man, in zwemvest. Mijn fantasie zei; Stel dat het airvests zijn, dat zal een leuk effect zijn, als die afgaan. Worden we 1 grote dikke Duitser (we varen op een Duits schip) met heeeel veeeel hoofden, maar nee, dat was gen zonnesteek. Er werd gecontroleerd of iedereen er was en toen kon je weer je ding gaan doen. Bedje gezocht langs de railing in de zon (nadat we dat zwemvest uitgetrokken hadden uiteraard), maar dat was niet zo handig. Vele wilde de afvaart zien en terwijl ik lekker op mn bedje zat, stonden er allemaal Duitsers om me heen die vast dachten, kan dat k..bedje niet ff weg. Nou, ik had er ff schijt aan. Geloof dat we iets voor zessen begonnen te bewegen. Hele toestand met helikopter erbij. Er gingen 3 boten tegelijk weg.

Heel apart dat je later staat te douchen en dan denkt, we varen, maar je merkt echt (nog) niets. Na weer heerlijk gegeten te hebben, zijn we naar de welkomstshow op het pool deck gegaan. Hier was een laser show met zang en dans en werden alle crewleden voorgesteld. Er lopen nogal wat mensen rond om het ieder naar de zin te maken hoor. Later nog even live music in de Aidabar.

Deze nacht is de klok op zomertijd gegaan of eigenlijk, we zitten in een andere tijdszonde (nu 3 uur vroeger dan in Nederland). Als ik maar geen jetlag krijg. Dus de wekker maar gezet om toch tijdig Montivideo te verkennen. Dat was dan weer niet nodig, aangezien de kapitein rond kwart over 8 onze hut 'inschalde', tijd om op te staan, eikel J. Toch maar gaan ontbijten op het buiten deck en toen het schip verlaten, lopend Montivideo in. Er was een hele looproute uitgezet de stad door en die is geweldig, veel meer 'onze' stad dan Buenos Aires. Het contrast tussen oud en nieuw, rijk en arm, geluk en ongeluk is hier sterk zichtbaar. Van parkieten in de bomen tot het onafhankelijkheidsplein en hele mooie oude gebouwen. Kinderen die voetballen in het park en een zwerver die slaapt in de schaduw. Een paard en wagen voor een vuilnisbak die leeggehaald wordt om nog wat mee te kunnen en direct daarnaast een straat met rijen 'luxe' auto's. Zoveel verschillen die rakend zijn. De kapitein had gewaarschuwd dat het onveilig was. Ik heb me geen moment ongemakkelijk gevoeld.

Helemaal leuk zo'n cruise, zo ben je daar en zo ben je hier zonder het in de gaten te hebben. Alleen rond half 6 's morgens toen we aanmeerde even wakker van het schudden.

Na wat uurtjes struinen door de stad, wat terrasjes bezocht, terug naar de boot. Hier liggen we wel direct aan de stad. Geluncht, je hebt echt geen tijd om honger te krijgen, en lekker op het pool deck gaan liggen. Dat uurtje tijdsverschil bijslapen. Rond 17.00 uur schalt Ennia, sail away door de speakers en wat bleek, we bewogen, op naar Punta del Este.

's Avonds was er een musical, in het theater aan boord, van Michael Jackson liedjes, er professioneel en goed uitgevoerd. Na afloop nog een Cuba Libre (gaat een gewoonte worden, net als 's middags de dag cocktail aan het zwembad. Maar je hebt goede en slechte gewoontes en deze zijn zeker niet verkeerd), in de Lambadabar, maar de muziek daar was wat slaapverwekkend.

Dinsdag 7 februari kwam de kapitein alweer om 8 uur onze hut binnen met zn wunderschöne goeie morgen blabla verhaaltje. Dit x met veiligheidsinstructies voor de transferbootjes naar de haven. Vanmorgen rond 7 uur zijn we voor anker gegaan en om aan wal te komen zijn de reddingsboten ingezet. Na zo'n 10 minuten varen stonden we op land in Punta del Este, Uruguay. 's Morgens om 10 uur al bloedheet. Aan de ene kant in de haven de vissersbootjes en vissers die hun waar verkopen met in het water zeeleeuwen die het afval maar wat graag tot zich nemen en aan de andere kant een haven vol jachten en echt geen lullige bootjes. Saint Tropez is er niets bij.

Beetje rond gaan lopen langs de boulevard en in de winkelstraat. Ik kan me nu echt een cruiser noemen, heb een hoedje gekocht voor tegen de zon. Lekker geluncht op een terras en op tijd terug naar de bootjes en dus de AIDA. Wat was het heerlijk om bij het pool deck een koude douche te nemen en in het zwembad te springen, bij een tempratuur van 37 graden. Terwijl rond 4 uur Ennia weer uit de speakers galmde. We gaan 3 nachten en 2 dagen varen, 1189 km, naar Itajai Brazilië.

Woensdag 8 februari, je merkt nu wel een beetje dat we op volle zee zitten, we deinen iets heen en weer. Houdt niet in dat we niet goed geslapen hebben. De wekker liep om 9 uur af en het was niet zo dat we daar met smart op zaten te wachten.

De eerste zeedag en die hebben we lekker chillend doorgebracht, vooral op een bedje op deck 11, in de zon en de wind, (pool deck was al vol met vroege vogels) en dat heb ik geweten. Einde van de dag zat ik te rillen van de kou, dat kwam niet door de kou, maar omdat ik veranderd ben in een biet(je). We worden hier zeker wel 'vermaakt', wat eten betreft, aan boord op een zeedag. Ontbijten van 6 tot 10 uur, half 12 brunch en showdansers, van 12 tot 14.00 uur lunchen, van 15 tot 16.00 uur koffie met kuchen (en dat zijn geen lullige kuchen) en van 18 tot half 10 weer diner. Hoewel we niet overal aan mee doen, maar ik ook vooral zo min mogelijk beweeg, voel ik de spekjes zich overal al nestelen. Leve de vakantie.

Donderdag 9 februari weer een zeedag, maar vandaag veel smeren en heeeeel vaak keren!! We zitten overigens al in Braziliaanse wateren. Gisterenavond hadden we een Braziliaanse dansavond... Brasile... lalalalalalalalaaaaaa (we hebben de L, we hebben de A.... lalaaaa lalalalalaaaa.... Kun je een liedje van maken).....